همه چیز درمورد سوتین‌های امروزی + تاریخچه کرست و سوتین

سوتین یا کرست که تقریباً تمام بانوان در همه جای دنیا از سنین بلوغ تا میانسالی از آن استفاده می‌کنند، انواع و جنس‌های مختلفی دارد.

در این مقاله می‌خواهیم زیروبم سوتین‌ و کرست‌ها را روی دایره بریزیم. از تاریخ پیدایش سوتین‌ و مشکلات زنان در مقاطع مختلف زندگی برای بستن یا نبستن کرست، تا بایدها و نبایدهای استفاده‌ از آن را بررسی خواهیم کرد.

مقدمه‌ای که باید بدانید

شاید برایتان جالب باشد اگر بگوییم که زنان در هر دوره‌ای برای پنهان کردن یا نکردن برجستگی‌های بدنشان چالش‌ و داستان‌های عجیب و غریبی را تجربه کردند تا امروز استفاده از سوتین تبدیل یه یک عادت مرسوم و عادی شود. حتی نوع دسترسی به این دسته از پوشاک تا مدتها قبل باعث شرمساری بانوان و دختران جوانی که در حال بلوغ بودند می‌شد.

اما با همه‌ی این تفاسیر سوتین یکی از آن چیزهایی است که نمی‌توان ادعا کرد اختراع شده! زیرا از دیرباز زنان به دنبال بستن و نگه داشتن سینه‌های خود بودند.

انجام فعالیت‌های روزمره، اسب سواری، پوشیدن لباس و … خصوصا برای افرادی که سینه‌های بزرگ‌تری داشتند دشوار و نفس‌گیر بود. اما اینکه چگونه و چرا این کار را انجام می‌دادند بستگی به فرهنگ، موقعیت مکانی و زمانی زندگیشان و آرمان‌های زیبایی مربوط به آن دوران دارد که در ادامه بررسی خواهیم کرد.

این داستان هیجان‌انگیز پیداش سوتین را از دست ندید که مطمئنم جذبش خواهید شد.

تاریخچه‌ی پیدایش لباس زیر

این بخش را با یک سوال شروع می‌کنم تا بدانیم باید دنبال چه پاسخی بگردیم!

بهتر است کمی به عقب‌تر برگردیم، حتی خیلی عقب! به زمانی که انسان‌های اولیه هیچ علم و دانشی برای پوشاندن و محافظت خود از طبیعت و سرما نداشتند. 

البته این نکته رو اضافه کنم که بدن انسان‌های پیشین مقاوم‌تر از بدن ما در مقابل گرما و سرما بود و گاهی تا چند درجه هوای گرمتر یا سردتر از معمول هم خم به ابروهایشان نمی‌آورد. گزینه بعد آتش بود، که به صورت غریزی باعث گرم کردن بدنشون می‌شد. خلاصه اونقدرا هم اوضاعشون بد نبود، اما کم‌کم ورق برگشت و نیازهای اجدادمان جابه‌جا شدند و لزوم پوشش لباس احساس شد.

اجداد ما از زمانی که نیاز بدن خود به گرم شدن را احساس کردند به دنبال راهی برای رفع این نیاز افتادند. اولین لباس را انسان‌های نئاندرتال با برگ درختان و پوست و پشم حیوانات برای خود ساختند و عمده‌ دلیل نیاز برای این پوشش در راستای گرم کردن و محافظت از خود بود.

اما چه شد که به فکر اینکه سینه زنان باید پوشیده بشه افتادند؟

ابتدا نگه داشتن سینه‌ها برای زنان با بند و پارچه‌های چرمی بود که در بالای سینه گره می‌خورد و باعث صاف ماندن سینه‌ها می‌شد. ( لازمه بگم که این نوع بندها و پارچه‌ها که از زیر سینه به سمت بالای سینه و گردن کشیده می‌شد بیشتر در بین زنان مبارز و جنگجو مرسوم بوده و ابتدا حتی زنان عادی به ندرت از این پوشش استفاده می‌کردند.)

اما لزوم پوشیدن لباس زیر در زنان از زمانی به وجود آمد که احساس کردند برجستگی‌های بدن زنان باید صاف شود.

جالبه بدونید که مورخان با بررسی اسناد به جا مانده متوجه شدند که حدوداً پوشیدن لباس زیر از ۴۵۰ سال قبل از میلاد مسیح در زنان یونان شروع شده. که قاعدتاً برای پوشاندن برجستگی‌ها و برآمدگی‌های بدن بوده. اما این تمام ماجرا نبود و با وجود اینکه زنان باید برآمدگی‌های بدن خود را می‌پوشاندند، در بسیاری از قوم‌ها و افراطیون این عمل یک عمل شیطانی به حساب می‌آمد.

اولین سند از پوشیدن لباس زیر در قدیم

حتماً برایتان جالب است که بدانید قدیمی‌ترین مدرک اثبات‌کننده‌ی وجود لباس زیر در زمان‌ باستان یک موزاییک به اسم موزاییک تاجگذاری برنده یا با اسم مستعار موزاییک بیکینی هست.

این موزاییک قدمتی ۳ هزار ساله و مربوط به قرن چهارم پس از میلاد را دارد. در این اثر تاریخی به‌جای مانده از قرن چهارم ۱۰ زن در حال ورزش دیده می‌شوند که سینه‌هایشان را توسط پارچه‌ای که حدس می‌زنند از جنس چرم بود پوشانده‌اند.

نکته جالب و قابل توجه در مورد این موزاییک ورزش‌هایی است که زنان انجام می‌دهند و پوششی که در هنگام ورزش دارند.

لباس زیر در زمان باستان

در زمان باستان از ابتدا پوشاندن یا نپوشاندن سینه آنقدر مسئله‌ی مهم و قابل توجهی نبوده و حتی چیزی به عنوان پوشاندن سینه وجود نداشته. لباس مرد و زن تفاوت آنچنانی نداشته و تنها در بعضی جزئیات کمی لباس زنان متفاوت می‌شد.

در واقع کلاً یک لایه لباس وجود داشت و چیزی تحت عنوان لباس زیر یا لباس رو مرسوم نبود.

معمولاً جنس لباس‌های مرد و زن و نوع دوخت آنها یکی بود و سایزبندی خاصی برای لباس‌ها وجود نداشت.

اما اگر زنی می‌خواست سینه‌هایش را نگه‌دارد که مزاحم کارهایش نشود یا زیاد حرکت نکند پارچه‌ای را دور بدن خود می‌پیچید که اون هم همیشگی نبوده و فقط در مواقع خاص زنان با پارچه خودشان را می‌پوشاندند.

بیشتر هم زنانی که سینه‌های بزرگی داشتند این پوشش پارچه‌ای را استفاده می‌کردند زیرا در آن زمان سینه‌های بزرگ زیاد مورد قبول نبوده و به رسمیت شناخته نمی‌شد. به همین دلیل بیشتر زنان سعی می‌کردند با پیچیدن پارچه به دور خودشان سینه‌هایشان را کوچک نشان دهند.

در مصر باستان پوشش با طبقه اجتماعی مردم رابطه مستقیم داشت. برده‌ها و رقصنده‌ها و نوازنده‌های موسیقی لخت بودند و اجازه‌ی پوشاندن و استفاده‌ از هیچ نوع پارچه‌ای را برای اعضای بدنشان نداشتند. این به دلیل این بود که از ارباب‌هایشان و بقیه مردم جداسازی شوند. افراد کارگر هم اجازه داشتند با یک پارچه‌ی نسبتاً بلند خودشان را بپوشانند.

در چین باستان لباس‌هایی به اسم شکم‌بند یا دودو که شبیه به یک روسری کوچک برعکس و سه‌گوش و معمولاً قرمز رنگ بود مرسوم بودند. دودو جلوی سینه را می‌پوشاند و روی دودو نقش‌های مختلفی گلدوزی می‌شد.

دودو لباسی شبیه به تاپ پشت باز امروزی بود که به دور گردن و پشت کمر بسته می‌شد و هم زن و مرد و هم کودکان می‌توانستند آن را بپوشند.

در یونان باستان زنان از لباس‌های پر چین استفاده می‌کردند که تجمع این چین‌ها در گردن و روی کمر بود. دلیل پوشیدن این لباس‌های پر چین برای بانوان پوشاندن بدن و برجستگی‌ها بوده.

در ایران باستان هم مانند یونان باستان لباس‌های بلند و پر چین و با پوشش کامل بوده که در آثار به جای مانده از ایران باستان به چشم می‌خورد.

این فرهنگ و سبک پوشش از زمان سلسه‌ی مادها به دوره هخامنش منتقل شد و کوروش پادشاه هخامنشی معتقد بود که این نوع لباس‌ها نقص بدن را می‌پوشانند و انسان را زیبا و رشید قامت نشان می‌دهند.

اتفاقاتی که در مسیر پیداش کرست رخ داد

می‌خواهیم شما رو با پادشاه لباس زیر در قرن ۱۵ تا ۱۹ آشنا کنیم! کرست…

هنوز به پیدایش سوتین نرسیدیم! اینجا صحبت درمورد پوششی به اسم کرسته که قطعا خیلی‌‌هاتون شنیدید و یا دیدید که مادرها یا مادربزرگ‌هاتون استفاده می‌کردند. اما کرست‌های واقعی از ابتدا چه شکلی بودند؟

پیدایش کرست از همینجاها شروع شد، از زمانی که لزوم پوشاندن برجستگی‌های بدن برای زنان تبدیل به یک چالش شد. مدتی نگذشت که لباس‌های بلندی تحت عنوان لباس زیر مورد استفاده قرار گرفتند که هدف اصلی‌شان پوشاندن بدن زنان بود.

کرست‌ها لباس‌های بلند در اندازه‌های مختلف بودند که به عنوان لباس زیر کم‌کم جایگاه مهمی در صنعت پوشاک پیدا کردند و همه‌گیر شدند.

اما نکته جالب و قابل توجه داستان اینجاست که، روند پیدایش و محبوبیت کرست برای زنان مثل امواج خروشان دریا گاهی بالا و گاهی پایین بود. در واقع می‌توان گفت از دوران روی کار بودن کرست هم به خوبی یاد می‌شود هم به سختی. 

کرست‌ها از ابتدا برای پوشاندن و درنهایت کوچک نشان دادن سینه‌ها به وجود آمدند.

بعد از پارچه‌ها و لباس‌هایی که زنان دور خودشان می‌پیچیدند، کرست‌ها با آمدنشان کار زنان را راحت کردند. اما این راحتی دوام آنچنانی نداشت و هر از چند گاهی باد جهت حرکت کرست‌ها را تغییر می‌داد. تا جایی که پوشیدن و درآوردن کرست تبدیل به یکی از سخت‌ترین کارهای روزانه‌ی هر خانمی شده بود.

برگردیم سراغ روند پیداش کرست!

همانطور که گفتیم کرست در ابتدا یک لباس بلند که برای جمع کردن و پوشاندن برجستگی‌های بدن زنان استفاده می‌شد بود.

در قرن ۱۲ آن لباس‌های راحت و بلند تحت عنوان کرست یا همان لباس زیر را، با میله‌های چوبی و استخوان نهنگ ترکیب و روی قسمت سینه و کمر تعبیه کردند تا باعث جمع شدن کمر و صاف شدن سینه‌ها بشوند. اما این صاف شدن توأم با درد و فشار زیادی برای زنان بود.

جالبه که بدونید در دوران روی اوج بودن کرست، این لباس ها باعث شدند تقریباً یک چهارم میلیون نهنگ کشته شود تا از استخوان آن برای تولید کرست استفاده شود.

البته اینکه می‌گوییم استخوان نهنگ منظور خود استخوان سفت و سخت بدن نهنگ نیست بلکه منظور استخراج یک قسمت کراتینی نرم و قابل انعطاف به اسم بالین بوده که از نظر استحکام و انعصاف می‌شود آن را به ناخن دست تشبیه کرد.

اما خب به هر حال این چیزی از خشونت این فاجعه کم نمی‌کند. نهنگ‌های بی‌گناهی برای خوش‌فرم کردن بدن زنان ( البته تعریف بدن زیبا برای هر کسی متفاوت است اما با توجه به اینکه امروزه باور بر این است که هر انسانی با هر اندام و رنگ پوستی زیباست،‌کرست یک وسیله‌ی افراطی حساب می‌شد. ) کشته می‌شدند.

اما ای کاش قضیه به همینجا ختم می‌شد!

در قرن ۱۳ که معلوم نیست چرا ( چی با خودشون فکر می‌کردند آخه) گفتند، دور کمر هر چه باریک‌تر قشنگ‌تر! حالا به آن کرست‌های همراه با چوب و استخوان، باند و پارچه‌هایی اضافه شده بود که با کشیدنش کمر و سینه باریک‌تر می‌شدند.

فکر می‌کنید تمام شد؟ خیر! باز هم خیالشان راحت نشد، اواخر قرن ۱۴ لباس زیرهایی طراحی شدند که از جلو بسته می‌شدند و داخلش از ورقه‌های برنجی استفاده می‌شد تا ایستایی بهتری داشته باشد.

اگر اهل دیدن فیلم‌های تاریخی باشید حتما این نوع کرست‌ها را که از جلو یا پشت به همراه بند بسته می‌شدند را دیده‌اید. در واقع هر قدر بیشتر زمان می‌گذشت، زنان بیشتر تحت فشار قرار می‌گرفتند.

البته این نکته را هم در نظر داشته باشید که خود زنان هم تاثیر زیادی در ادامه‌ی این پروسه‌ی کرست‌های تنگ داشتند. چون فکر می‌کردند زیبایی مطلق یعنی کمر باریک‌تر. و صد البته که زنانی هم بودند که مخالف این نوع لباس باشند.

اما اگر در اسناد و شواهد بررسی کوتاهی انجام بدید متوجه خواهید شد که سرزنش‌های ناشی از نپوشیدن کرست و طرد شدن زنان از سمت جامعه به مراتب براشون بدتر از تحمل کردن درد کرست‌های سفت و سخت بود.

تا جایی که در ژاپن در سال ۱۹۳۲ یک اتفاق دلخراش رخ داد. اما اجازه بدید برگردیم عقب‌تر و کمی لباس‌های اون دوران را در ژاپن بررسی کنیم.

در ژاپن تا قبل از جنگ جهانی زن‌ها همچنان کیمونو و لباس‌های سنتی خودشون رو می‌پوشیدند. زیر کیمونوها یک لباس زیر به اسم کوشی‌ماکی که دور کمر پیچیده می‌شد و تا زیر زانو بلند بود پوشیده می‌شد. در واقع این لباس بلند به عنوان لباس زیر استفاده می‌شد.

اما به دلیل حجیم بودن کوشی‌ماکی و کیمونو بعضی از زنان خصوصاً زنان شاغل زیر کیمونوهایشان کوشی‌ماکی نمی‌پوشیدند چون عملاً حرکت کردن در طول روز برایشان سخت و طاقت‌فرسا می‌شد.

سال ۱۹۳۲ در یک فروشگاه به اسم شیروکیا که طبقه هشتم یک ساختمان در ژاپن بود آتش‌سوزی رخ می‌دهد و در این سانحه ۶ مرد و ۸ زن کشته می‌شوند.

اما همه‌ی اون افراد بر اثر آتش‌سوزی کشته نشدند…

زمانی که فروشگاه درحال سوختن در آتش بود تیم نجات زیر ساختمان یک توری نجات پهن می‌کند تا افرادی که می‌تونند خودشان را به پنجره برسانند و روی توری بپرند. اما تو همون اوضاع بعضی از زنان که در آن فروشگاه شاغل بودند بیشتر از اینکه از آتش یا کشته شدن بترسند، از این ترسیدند که زیر کیمونوهایشان لباس زیر نپوشیده‌اند.

این شرم نپوشیدن لباس زیر و دیده شدن بدنشان موقع پرت شدن روی توری توسط مردم آنقدر زیاد بود که باعث شد بعضی از زنان به جای پریدن روی توری، خودشان را روی زمین پرت کنند تا بمیرند.

( دوست دارم به صورت پی‌نوشت همینجای مقاله اضافه کنم که در مورد این داستان خیلی تحقیق کردم و تا حد ممکن با کمترین تحریف داستان رو بازگو کردم اما درنظر داشته باشید که در ژاپن اعتقاد دارند که یک مرگ با افتخار بهتر از یک زندگی با ذلته. و این تصمیمی بود که اون خانم‌ها هم گرفتند.

با این داستان متوجه می‌شیم که تعصبات بی‌جا روی بعضی از مسائل چقدر جامعه رو تحت تاثیر قرار می‌دهد و اون خانم‌ها واقعا فکر می‌کردن نپوشیدن کوشی‌ماکی اونقدر موضوع مهمیه که به خاطرش جون خودشون رو هم بدهند.)

این اتفاق باعث شد تا ژاپنی‌ها به این فکر کنند که به یک لباس زیر مناسب‌تر نیاز دارند و به‌این ترتیب بود که کم‌کم استفاده از لباس زیر غربی بین زنان مرسوم شد.

برگردیم به ادامه ماجرا و اتفاقاتی که در قرن ۱۴ و ۱۵ رخ دادند. در قرن ۱۵ لباس‌های تنگ و سختی به نام Cotte به بازار آمد. این لباس‌ها شکل دهنده‌ی بدن هم نامیده می‌شدند و به اندازه‌ای سفت بودند که به تنهایی روی بدن بایستند و بدن را به هر شکلی که سفت می‌شود در بیاورند.

اما در همان ابتدا که این لباس وارد بازار شد زنان ثروتمند فرانسوی که اعتقاد داشت زیبایی با کمر باریک‌تر رابطه‌ی مستقیم دارد شروع به پوشیدن این لباس‌ها کردند و این لباس با حمایت بانوان فرانسوی هر روز بیشتر از قبل مورد استفاده عموم قرار گرفت.

کلاً اینطور به نظر می‌رسید که هر چقدر کوچک‌تر و صاف‌تر می‌شدند خوشحال‌تر بودند.

کم کم مسیر مد و پوشاک به سمتی رفت که در حالی که همه از اوضاع ناراضی بودند اما مجاب به پوشیدن لباس‌های تنگ و سخت شده بودند.

در واقع تصور مردم از لباس زیر عوض شده بود و هیچ سایزبندی و معیاری هم برای لباس‌ها وجود نداشت.

قرن ۱۷ رسید و همسر شاه هنری پادشاه فرانسه، که اسمش کاترین دومیسی بود، ندیمه‌هایش را مجبور کرد که دور کمرشان را کوچک کنند و گفت از این به بعد در دربار، نپوشیدن کرست ممنوع است.

این خانم کاری با ندیمه‌های بیچاره‌اش کرده بود که نفس کشیدن هم برایشان سخت بود چه برسد به حرکت کردن و انجام کارهای روزمره. خلاصه استفاده از این مدل کرست‌ها به مرور مرسوم شده بودند و همه ملزم به استفاده از آنها بودند.

این مدل کرست‌ها طبق گفته‌ها و اسناد به‌جا مانده از آن دوران، به دلیل سفت کشیده شدن باعث عوض شدن شکل استخوان‌ها و مشکلات جدی در بانوان می‌شد. که البته اگر مثل من متأثر برای اون دسته از بانوانی که در اون زمان زندگی می‌کردند شدید باید بگم زنانی هم بودند که از سفت کردن کرست‌ها سر باز می‌کردند و یا آن‌ها رو آنچنان محکم نمی‌بستند که تحت فشار قرار بگیرند.

به هر حال اطلاعات از چندین قرن پیش ممکن است با کمی تحریف به دست ما برسد ولی همیشه و در هر برهه‌ای از زمان موافقان و مخالفانی برای هر موضوع وجود دارند.

کرست‌ها هم از این قضیه مستثنا نبودند و نمی‌شود چند روایت تاریخی رو به تمام دنیا بست داد. اما هنوز هم کرست از میان نرفته و ساختار اصلی آن با کمی تغییر همچنان استفاده می‌شود.

فکرش را بکنید، چند قرن زنان تحت فشار بودند و فکر می‌کردند که خُب فلسفه‌ی پوشیدن کرست همین است که سینه‌ها و کمر باریک شود و برآمدگی‌های بدن صاف شود.

خلاصه، در قرن ۱۸ بالاخره دکترها متوجه آسیب جدی که این مدل کرست‌ها به ارگان‌های داخلی بدن و دستگاه گوارش و گردش خون وارد می‌کردند شدند. اما باز هم خیلی طول کشید و بالاخره در اوخر قرن ۱۹ میلادی حدود سال ۱۸۹۳ شخصی به نام ماری توکک اولین سینه بند مشابه سوتین‌های امروزی رو به وجود آورد.

شکل کلی این سینه بند دو کیسه‌ی مجزا برای هر سینه بود که در دو طرفش بندهایی برای ایستادن روی شانه قرار می‌گرفت و از پشت با قلاب بسته می‌شدند.

کلمه‌ی سینه بند هم در سال ۱۹۱۲ به فرهنگ لغت آکسفورد اضافه شد.

اولین کرست‌ها چه شکلی بودند؟

همانطور که در تاریخچه کرست‌ها گفتیم، این دسته از پوشاک بانوان از ابتدا مسیر پر پیچ و خمی را طی کردند. زیرا تا سالها پیش فلسفه‌ی استفاده از لباس زیر هر روز در حال تغییر کردن بود.

یادتان هست که گفتیم در قرن پانزدهم سینه‌بندهایی که شکل دهنده‌ی بدن نامیده می‌شدند مرسوم بود. این کرست‌ها به اندازه‌ای سفت و سخت بودند که به تنهایی و بدون بند سرشانه نیز روی بدن می‌ایستادند و بدن را به هر شکلی که سفت می‌شد در می‌آوردند.

در واقع مرکز ثقل این لباس‌ها کمر زنان بود و علاوه‌بر اینکه این لباس زیرها باید خودشان را محکم روی تن نگه می‌داشتند، وظیفه‌ی نگهداری و تحمل وزن لباس اصلی را هم داشتند. به همین دلیل چاره‌ای جز سفت کردن این کرست‌ها تا جای ممکن نبود. اگر به اندازه کافی سفت نمی‌شدند نمی‌توانستند روی بدن ثابت بمانند و سر می‌خوردند.

بعد از مدتی این سفت کننده‌ها تبدیل به دو قسمت شدند. در حالی که هنوز برای نگهداری خود سینه‌ها چیز به درد بخوری به میان نیامده بود، اما با همان لباس‌هایی که Cotte نامیده می‌شدند و به همراه استخوان نهنگ و چوب و فولاد نازک لباس‌های جدیدی به میان آمد که سینه‌ها را به سمت بالا ببرند و بیشتر در معرض دید قرار بدهند.

جالب این است که در هر دوره‌ای زنان بازیچه‌ی دست سران و ثروتمندان کشور و مدهایی که به وجود می‌آمد می‌شدند و هیچ ایده‌ای برای اینکه کدام مدل برای شکل ظاهری بدن و سلامتی خودشان بهتر است نداشتند.

در عکس‌های زیر چند مدل لباس زیر از قرن ۱۹ میلادی که در موزه‌های ملی کشورهای مربوطه نگهداری می‌شوند مشاهده می‌کنید.

با وجود پیش‌روی مد به سمت روسپی‌گری و نمایش هر چه بیشتر سینه‌ها، اما هنوز بسیاری از زنان دوست نداشتند که اندام‌های خود را در معرض نمایش قرار دهند و با چیزهایی مثل فیچو، پارچه‌ای که معمولا به خاطر شرم و حیا دور گردن خود می‌پیچیدند روی بدن و سینه‌های خودشان را می‌پوشاندند.

تبدیل کرست به سوتین

کم‌کم با تغییر استایل و حرکت به سمت جلو در اواخر قرن بیستم کرست‌ها نیز تغییر کردند و بیشتر از تمرکز بر روی باریک کردن دورکمر، روی جمع کردن و نگهداری از سینه‌ها تمرکز داشتند.

اما چه شد که آن لباس‌های به اصطلاح عذاب‌آور تبدیل به سوتین‌های راحت امروزی شدند؟

ابتدا در سال ۱۸۶۳ مردی به نام لومان ال چاپمن یک لباس با پارچه و سیم و استخوان به ثبت رساند. لومان سعی داشت که در اختراعش به راحتی زنان فکر کند و با کبودی و درد کمتر، لباسی تولید کند که همه‌ی زنان بتوانند همیشه آن را بپوشند.

اما این‌ها تحولات عظیم سوتین نبودند و هنوز سوتین‌های مدرن به وجود نیامده بودند.

Bra یا سوتین مدرن چطور به وجود آمد؟

در سال ۱۸۸۹ یک بانوی فرانسوی به نام هرمینی کادول در یک شوی مد پاریس یک کرست دوتکه ارائه داد که قسمت پایین با میله یا لوله‌ای دور کمر پیچیده می‌شد و قسمت بالای آن برای نگهداری سینه‌ها بود.

کادول به نوعی بنیان‌گذار خانه‌ی لباس زیر هم بود. کادول و خانواده‌اش در سال ۱۸۷۱ به دلیل فرار از سرکوب دولتی بعد از شکست قیام کمون، به آرژانتین گریختند.

در سال ۱۸۸۷ در آرژانتین کادول مغازه‌ای را افتتاح کرد که لباس‌های زیر از قبل ساخته شده را می‌فروخت. سال ۱۸۸۹ به پاریس برگشت و خانه لباس زیر مشابهی را در پاریس افتتاح کرد.

عکس زیر مربوط به خانه‌ی لباس زیر کادول در پاریس است.

لباس زیر دوتکه‌ی کادول در همینجا اختراع شد و تا سال ۱۹۰۵ نیمه‌ی بالایی لباس به صورت جداگانه فروش می‌رفت.

اما بعضی‌ها لقب اصلی مخترع سوتین‌های مدرن را به بانویی به اسم مری فیلیپس جیکوب دادند.

لازمه قبل از پرداختن به ادامه‌ی مطالب در مورد عکس بالا بگم خانمی که داخل عکس هست هم به عنوان هرمینی کادول شناخته می‌شود هم مری فیلیپس جیکوب!

در واقع برای هر دوی این اسامی تصاویری از همین خانم در اینترنت موجود بود که من حدس می‌زنم عکس مربوط به خانم هرمینی کادول بوده. خب برسیم به خانم مری جیکوب که می‌شود گفت کولاک سوتین تا حدودی از ایشون هم شروع شد.

قضیه از این قرار بود که این بانوی ۱۹ ساله نیویورکی، برای یکی از مهمانی‌هایی که دعوت شده بود یک لباس شب پشت باز انتخاب می‌کند.

اما موقع آماده شدن وقتی لباس را می‌پوشد می‌بیند کرستی که استفاده کرده زیبایی لباسش را از بین برده و از پشت کاملا مشخص است. به علاوه مری آنچنان هم توی اون لباس راحت نبوده.

همانجا و به کمک ندیمه‌هایش دو تکه پارچه را به کمک روبان به هم وصل می‌کند و می‌پوشد.

مری می‌گفت که با پوشیدن آن احساس آزادانه‌‌تری داشت و احساس برهنگی و راحتی می‌کرد.

بعد از اینکه به مهمانی می‌رود، خانم‌های زیادی از ایده‌اش برای لباس زیر خوششان می‌آید و همان شب چندتا سفارش هم می‌گیرد. لباس زیری که در تصویر زیر مشاهده می‌کنید طرح لباس زیر اختراع شده توسط مری است.

بعد از آن اتفاق مری شروع به ثبت و تولید این نوع سوتین‌ها می‌کند و به دلیل سبک بودن و حفظ فرم طبیعی سینه، به سرعت محبوب می‌شوند.

اما بعد از مدتی مری ازدواج کرد و توسط شوهرش تحت فشار قرار گرفت که کار نکند و امتیاز این مدل سوتین را به کمپانی کرست وارنر برادرز به مبلغ ۱۵۰۰ دلار بفروشد.

این محصول در ۱۲ فوریه سال ۱۹۱۴ به نام برسلی ثبت شد و در نهایت در سال ۱۹۲۰ به bra یا همان سوتین تغییر نام داد و اینگونه بود که اولین شکل سوتین‌های امروزی وارد اجتماع شدند.

بعد از اینکه مری امتیاز سوتین خود را به برادران وارنر فروخت آمریکا در آستانه ورود به جنگ جهانی اول قرار گرفت و طبق یک اطلاعیه دولت از زنان خواست تا خرید کرست‌های بند فولادی را متوقف کنند تا منابع بیشتری برای ساخت ناو جنگی در کشور باقی بماند.

اکثریت موافقیت کردند و با جمع شدن و متوقف شدن تولید کرست‌ها و ذخیره منابع فلز، به اندازه‌ی دو ناو جنگی منابع برای ساخت سلاح ذخیره شد!

اما وقتی جنگ تمام شد دیگر هیچکس مشتاق نبود کرست را دوباره بخرد یا بپوشد. چون به آن اوضاع عادت کرده بودند و از طرفی از مدت‌ها قبل ماجرای کرست‌های سفت و سخت و اذیت شدن بدن زنان به‌دلیل پوشیدن کرست در یاد همه مانده بود و ترجیح می‌دادند اصلا لباس‌زیر نپوشند.

مدتی بعد زمان برای بانوان و به نفعشان در حال تغییر بود و کم‌کم زنان حق رأی بدست آوردند، دسترسی بیشتری به منابع آموزشی داشتند و فرصت‌های شغلی بیشتری به آنها داده شد.

زن‌ها می‌توانستند راحت‌تر به بازی و ورزش‌های خارج از خانه بپردازند و کم‌کم نیازشان به یک لباس ساده و راحت برای جابجایی و ورزش‌ مثل سوتین بیشتر می‌شد.

و بالاخره در جنگ میان این تضادها، سوتین برنده شد.

کمپانی وارنر چه کرد؟

بنیان‌گذار کمپانی وارنر یک پزشک به اسم لوسین وارنر بوده که در دهه‌ی ۱۸۷۰ در مورد سلامت زنان سخنرانی‌هایی می‌کرد. دقیقاً همان زمان که زنان از فشار لباس زیرهای سفت و کرست‌هایی که بدن را خیلی کوچک می‌کرد اذیت می‌شدند، وارنر یک سخنرانی در این مورد می‌کند اما حرف‌هایش برای مردم مهم نبود و تأثیری روی کسی نمی‌گذاشت.

اما همین سخنرانی و ایده باعث شد سه سال بعد یعنی ۱۸۷۳ وارنر کسب و کارش را در لباس زیر شروع کند.

در دهه ۱۹۲۰ و بعد از اینکه اصطلاح Bra به طور رسمی وارد جامعه شده بود استفاده از سوتین دوباره رواج پیدا کرد و آغاز شد. در همان زمان زنان و دختران جوان علاقه زیادی به گوش کردن موسیقی جاز، کشیدن سیگار و در کل استایل پسرانه و بدون پستان داشتند.
کمپانی وارنر هم یک سوتین سفت و صاف عرضه کرد که به جای نگه‌داشتن سینه‌ها، آنها را صاف جلوه می‌داد.

در اواخر دهه ۱۹۲۰ سوتین‌هایی به بازار آمد که به هم وصل بودند و دارای کاسه‌هایی در ابعاد مختلف بودند.

در دهه ۱۹۳۰ چند مدل جدید از سوتین‌ها روی مد آمدند. سوتین‌هایی که شکل سینه را حفظ می‌کردند و نوک تیز داشتند، سوتین‌هایی که دارای بالشتک بودند تا سینه‌ها پرتر به نظر برسند و زیر این نوع سوتین‌ها فنر قرار گرفت تا سینه‌ها را بالا و جمع نگه‌دارد.

چه کسی سیستم سایزبندی سوتین را به وجود آورد؟

می‌توان گفت دهه ۱۹۳۰ همان زمانی بود که سوتین را به اوج محبوبیتش نزدیک کرد. در این دهه سیستم سایزبندی سوتین به وجود آمد.

آیدا روزنتال که یک خیاط مهاجر روس بود به همراه همسرش ویلیام و صاحب مغازه‌ای که در آن کار می‌کرد برند Maidenform را به وجود آوردند که در آن سایزبندی کاپ را به بازار ارائه کردند. تا آن زمان چیزی به عنوان کاپ سوتین وجود نداشت و سوتین‌ها با بند اندازه می‌شدند.

سیستم سایز بندی سوتین که امروزه هم با تغییراتی هنوز استفاده می‌شود در واقع همان کاپ A تا D را شامل می‌شود که بیانگر حجم سینه است.

در زمان قدیم و ابتدای پیداش سایزبندی کاپ، این روش به روش میوه‌ها شناخته می‌شد. در این روش سایز کاپ A به نصف لیمو، سایز کاپ B به نصف یک پرتقال، سایز کاپ C به نصف گریپ‌فروت و سایز کاپ D به یک ملون از وسط نصف شده تشبیه می‌شد.

اما به مرور زمان سایز دقیق‌تری با حروف روی کار آمد و با تغییرات کوچک و بزرگ تبدیل به کاپ سوتین‌های امروزی شد.

منظور از کاپ سوتین چیست؟

کاپ به قسمتی گفته می‌شود که سینه در آن قرار می‌گیرد. توجه داشته باشید که کاپ سوتین هیچ ارتباطی با اندازه دورکمر و زیر سینه ندارد و تنها قسمت جای سینه در سوتین است که با جنس‌های مختلف مثل نخی، توری، اسفنجی فرم‌دار یا برجسته تولید می‌شود.

انواع کاپ سوتین با مثال

کاپ ها براساس سایز از کوچک به بزرگ توسط حروف انگلیسی نام‌گذاری می‌شوند.

به طور کلی سایز کاپ‌ها شامل A-B-C-D-E-F-G-H می‌شود که البته بیشتر سوتین‌‌های موجود در بازار تا کاپ D هستند و عمده سوتین‌ها را هم کاپ B تشکیل می‌دهد.

A کوچک‌ترین سایز کاپ و H بزرگ‌ترین سایز کاپ هستند.

وقتی شما یک سوتین با سایز 75 خریداری می‌کنید، این سایز درواقع اندازه‌ی دور کمر شماست. اما کاپ سوتین به اندازه‌ی سایز کاسه‌ای شکل سوتین گفته می‌شود.

برای درک بهتر کاپ‌ها یک مثال می‌زنیم.

فرض کنید شما همیشه در کاپ C سوتین سایز 75 می‌خرید و اینبار برای خرید در کاپ B هم سوتین سایز 75 را خریداری می‌کنید و بعد از پوشیدن متوجه می‌شوید که اندازه دور کمر سوتین مناسب شماست ولی کاپ‌ها کوچکتر هستند، اینجاست که متوجه تفاوت کاپ‌ها خواهید شد. درواقع برای خرید در کاپ B باید سایز بزرگتر یعنی ۸۰ را انتخاب کنید.

بنابراین برای شما سوتین سایز ۷۵ در کاپ C و سوتین سایز ۸۰ در کاپ B مناسب است.

به یاد داشته باشید که برندهای معتبر سایزهای مختلف سوتین را در انواع کاپ دارند و البته اغلب سوتین‌های موجود در بازار در کاپ B هستند.

انواع مدل سوتین‌ و اصطلاحات رایج لباس‌زیر

حالا که تاریخچه پیدایش سوتین‌ها را خواندیم و انواع کاپ و اندازه‌ها را شناختیم، بهتر است به سراغ تنوع سوتین‌های مدرن و امروزی رفته و انواع سوتین را براساس شرایط امروز جامعه بشناسیم.

حتماً برای شما هم پیش آمده که بخواهید لباسی بپوشید اما سوتین مناسب آن لباس را پیدا نکنید و از روی اجبار یکی از سوتین‌های همیشگی خودتان را بپوشید. در چنین شرایطی ممکن است جلوه‌ی لباستان کاملا از بین برود یا حتی در بعضی موارد اصلا قابل پوشیدن با سوتین‌های روزمره نباشد مانند لباس‌های دکلته یا لباس‌هایی با پشت باز که نیاز به پوشیدن سوتین‌های مخصوص به خود را دارند.

برخلاف تصور عموم سوتین یکی از مهم‌ترین بخش پوشاک زنانه است زیرا پوشیدن سوتین نامناسب یا بی‌کیفیت باعث آسیب جدی به غدد سینه و در نهایت افزایش آمار سرطان پستان می‌شود.

سوتین شما باید کاملاً راحت و بدون احساس فشار روی سینه باشد و توجه کنید که برای هر نوع لباس یا فعالیت سوتین مخصوص به همان مورد را بپوشید.

برای مثال هنگام ورزش بهتر است از سوتین ورزشی استفاده کنید تا سینه‌ها تکان نخورند و فرم خود را به مرور زمان از دست ندهند. برای استفاده روزمره بهتر است از سوتین‌های نخی یا تی‌شرتی استفاده کنید که راحتی بیشتری دارند و فشار کمتری به سینه‌ها وارد می‌کنند.

سوتین‌ها انواع مختلفی دارد که قطعاً شکل و نام خیلی از آنها برای شما آشنا هستند اما در اینجا تنوع سوتین‌های موجود و اصطلاحات رایج سوتین‌ها در بازار را بررسی می‌کنیم تا در صورت خرید سوتین، انتخابی راحت‌تر داشته باشید.

سوتین پوش‌آپ (Push Up Bra): این سوتین‌ها به دلیل پد یا اسفنجی که داخل خود دارد سینه‌ها را به هم نزدیک کرده و باعث لیفت شدن سینه‌ها و خوش‌فرم نشان دادن آنها می‌شود.

این سوتین برای کسانی که خط سینه کوچکی دارند یا می‌خواهند سینه‌هایشان پرتر نشان داده شود مناسب است.

سوتین اسفنجی (Padded Bra): سوتین پوش‌آپ را می‌توان یک سوتین اسفنجی نیز دانست. تفاوت سوتین اسفنجی و سوتین پوش‌‌آپ در حجم پد استفاده شده در داخل سوتین برای بالا بردن و بزرگ کردن حجم سینه است. اما به طور کلی سوتین‌های اسفنجی نیز کمی سینه‌ها را بزرگ‌تر از حد معمول نشان خواهند داد. تنوع این مدل سوتین‌ها بسیار زیاد است.

سوتین تی‌شرتی (T-Shirt Bra): این سوتین‌ها بدون درز و دوخت‌ و قابل استفاده زیر لباس‌های نازک و تی‌شرت هستند چون روی لباس خط نمی‌اندازند و برای استفاده‌ی روزمره بهترین گزینه می‌باشند.

سوتین ورزشی (Sports Bra): این سوتین‌ها بدون فنر و جک هستند و به دلیل نوع دوخت و پارچه‌ی به کار رفته در آنها و الگوی لباس، بدن را محکم و سفت می‌گیرند و از تکان خوردن سینه هنگام ورزش جلوگیری می‌کنند. تکان خوردن سینه در هنگام ورزش بیشتر از حد معمول باعث دردهای عضلانی و افتادگی سینه می‌شود.

سوتین دکلته یا بدون بند (Strapless Bra): این مدل سوتین برای لباس‌های مجلسی یا لباس‌های بدون یقه یا با یقه‌ی قایقی و باز مناسب هستند. برای خرید سوتین دکلته حتما به بند سوتین توجه داشته باشید که بند دور کمر سوتین محکم و بدون کشسانی باشد.

به دلیل اینکه این سوتین‌ها بدون بند می‌باشند بهتر است هنگام خرید،‌ یک سایز دور کمر کوچک‌تر با کاپ بزرگ‌تر خریداری کنید تا سینه‌ها به طور کامل درون کاپ سوتین قرار بگیرند. به طور مثال اگر سایز شما ۸۰ B است برای خرید سوتین دکلته سایز ۷۵ C خریداری کنید.

سوتین بالکنی (Balcony bra): به مدل بنددار سوتین‌های دکلته سوتین بالکنی گفته می‌شود که برای سینه‌های کوچک مناسب‌ترند و سینه را جمع و خوش‌فرم می‌کنند. به دلیل اینکه ارتفاع کاپ این نوع از سوتین کوتاه است برای افرادی که سینه بزرگ دارند مناسب نیست زیرا سینه از کاپ خارج می‌شود و جلوه زیبایی نخواهد داشت .

سوتین برلت (Bralette bra): سوتین‌های برلت بدون بند و بدون فنر و با کاپ نرم هستند و انعطاف پذیری زیادی دارند. برلت‌ها یک نوع سوتین راحت و محافظ سینه هستند که در نوجوانان بیشترین طرفدار را دارد. به دلیل تنوع بالا و مدل‌های شیک این نوع سوتین، برای پوشیدن با لباس و دامن‌های مجلسی هم خیلی زیبا و مناسب هستند.

اصولا سوتین‌های برلت توری و راحت هستند و سینه‌ها را لیفت نمی‌کنند.

سوتین مینی مایزر (Mini-mace bra): این سوتین‌ها کاملا سینه را جمع می‌کنند و کوچک‌تر نشان می‌دهند. این سوتین بهترین نوع سوتین برای کوچک‌تر نشان دادن سینه است. کاپ سوتین مینی‌مایزر طوری طراحی شده که کاملا سینه‌ها را در بر بگیرد. این سوتین بهترین انتخاب برای خانم‌هایی‌ست که سینه‌های پری دارند.

سوتین بدون کاپ یا اسفنج: انواع سوتین‌های تور یا نخی که کاپ یا اسفنج ندارند و در سایزهای مختلف برای انواع سینه قابل استفاده هستند رو شامل می‌شود.

سوتین کرست (corset Bra): این نوع سوتین‌ها مثل نیم‌تنه و تا بالای شکم یا روی شکم ادامه دارند. سوتین‌های کرست مانند ساعت شنی عمل میکنند و بدن را جمع و باریک‌تر می‌کنند. در واقع علاوه بر لیفت سینه‌ها و خوش‌فرم کردنشان شکم و زیر سینه را هم پوشش می‌دهند.

سوتین پلانج (Plunge Bra): سوتین‌های پلانج که در وسط سینه به سمت پایین خالی و به شکل U یا V هستند برای لباس‌های مجلسی یقه‌ باز بسیار مناسب‌اند.

سوتین هارنس (Harness Bra): به سوتین‌هایی که در قسمت جلوی سینه یا پشت کمر بندهای اضافی دارند هارنس گفته می‌شود. گاهی این بندها برای جلوه و زیبایی به لباس زیر استفاده می‌شود و گاهی برای پشتیبانی بیشتر از سینه.

سوتین شیردهی (Pregnancy Bra): سوتین شیردهی یا سوتین بارداری مخصوص خانم‌هایی است که حامله‌اند یا فرزند شیرخوار دارند. پارچه و پد داخل این سوتین‌ها ضدحساسیت و نرم‌تر از بقیه مدل‌های لباس زیر است تا سینه‌ها تحت فشار نباشند و علاوه بر این سوتین‌های شیردهی قسمتی روی کاپ به صورت جداگانه دارند که میتوان برای شیردهی کودک از آن استفاده کرد.

سوتین کانتور (Contour bra): سوتین‌های کانتور دارای کاپ پر شده براساس نیاز شما هستند و قالبی دارند که شکل سوتین را مشخص می‌کند.

این سوتین سینه‌ها را متقارن نشان می‌دهد و معمولاً برای افرادی که سینه‌هایشان باهم تفاوت دارد یا میخواهند آنها را متقارن و یک اندازه کنند مناسب است.

باستر: باسترها هم شبیه به کرست‌ها هستند با این تفاوت که باستر یک لباس زیر مجلسی محسوب می‌شود که سینه‌ها را نیز به سمت بالا می‌برد. باسترها معمولا مثل نیم‌تنه‌های مجلسی استفاده می‌شوند و دردسترس‌تر از کرست‌ها هستند.

سوتین جلوباز: این مدل سوتین به جای پشت از جلو و در بین کاپ سوتین غزن دارد. بستن از جلو مخصوصاً زمانی مفید است که می‌خواهید سوتین خود را بدون نیاز به حرکات پیچشی در بیاورید یا برایتان سخت است که از پشت آنها را باز و بسته کنید.

پلی‌استر: رایج‌ترین مواد مصنوعی مورد استفاده در لباس‌های زیر که معمولاً در پارچه‌های کاربردی استفاده می‌شود. این پارچه دارای تفاوت کیفیت‌های متفاوتی نیز هست.

میکروفایبر: یک الیاف مصنوعی بسیار ریز است. این الیاف بسیار سبک هستند و ایجاد حساسیت نمی‌کنند. احساس نرمی و راحتی بالایی دارند. خاصیت تنفس پذیری بالایی دارند که در لباس‌زیر باعث می‌شوند جریان عبور هوا مختل نشود و کمتر باعث تعریق می‌شوند.

پارچه لاکرا: لاکرا نوعی از الیاف الاستین است. پارچه لاکرا می‌تواند تا ۶ برابر طول خود کشیده شود و بدون از دست دادن شکل خود و خاصیت ارتجاعی خود به طول اولیه‌اش بازگردد.

کاپ آستردار: در سوتین‌هایی که آستر دارند کل کاپ سوتین دارای دو لایه پارچه است. گاهی اوقات این کار برای تقویت کاپ یا جلوگیری از حساسیت پوستی با لایه‌ی رویی سوتین انجام می‌شود. گاهی نیز ایجاد آستر روی کاپ برای جلوگیری از شفافیت به عنوان مثال برای سوتین‌های توری انجام می‌شود.

کاپ سفت: به کاپ‌هایی که مواد موجود در پارچه‌ی آنها یا ساختار کاپ خاصیت ارتجاعی ندارند و در نتیجه کش نمی‌آیند می‌گویند. این سوتین‌ها بدون کشسانی‌اند و حتماً باید سایز دقیق خودتان را خریداری کنید.

فیله‌دوزی و گیپوردوزی: گلدوزی روی انواع پایه را گیپوردوزی می‌گویند. همچنین گلدوزی روی پایه‌های توری برای پارچه‌هایی که از جنس تور هستند روی کاپ سوتین را فیله‌دوزی می‌گویند. طراحی و گلدوزی روی انواع پارچه برای زیبایی بیشتر انجام می‌شود.

الاستین: الاستین یک الیاف پلیمری است که به مقدار کم در پارچه‌هایی که نیاز به خاصیت ارتجاعی دارند استفاده می‌شود تا ماندگاری بالایی داشته باشند و به راحتی شکل خود را از دست ندهند. استفاده از الاستین در پارچه‌هایی که قرار است محکم روی بدن قراربگیرند اما همچنان راحت باشند مثل پشت سوتین محبوبیت زیادی دارد.

پارچه پنبه: پنبه یک ماده‌ی طبیعی است که نرم و صاف و با دوام است. باعث تنفس راحت‌تر پوست می‌شود و بو را جذب نمی‌کند. این پارچه برای پوست‌های حساس عالی است. در ترکیبات بعضی سوتین‌ها درصدی از نخ پنبه استفاده می‌شود که به کیفیت سوتین کمک می‌کند.

پارچه ساتن: بافت این پارچه کمی سفت است با بیرون نیمه براق یا براق و داخل مات. ساتن‌ها به طور سنتی از قدیم با ابریشم ساخته می‌شدند تا باعث احساس راحتی در پوست‌های حساس شوند. امروزه از الیاف پلی‌استر نیز استفاده می‌شود و معمولاً برای کاپ و قسمت جلویی سوتین از پارچه ساتن استفاده می‌کنند.

اندازه‌گیری دقیق سایز سوتین

پوشیدن سوتین مناسب تأثیر مستقیمی روی راحتی خانم‌ها در هنگام کار یا ورزش، جلوگیری از افتادگی سینه و کمردرد دارد. شما برای فهمیدن سایز دقیق سوتین به دو اندازه نیاز دارید. سوتین‌ها با یک عدد و یک حرف خوانده می‌شوند.

به طور مثال سایز 75B که در اینجا عدد 75 اندازه‌ی دور سینه و حرف B اندازه برجسته‌ترین قسمت سینه یا همان کاپ سوتین که سینه در آن قرار می‌گیرد است.

برای اندازه‌گیری دور‌سینه از زیرترین بخش سینه متر را دور کمر بپیچید طوری که تمام سینه بالای متر قرارگیرد و متر زیر سینه باشد.

برای اندازه‌گیری برآمدگی سینه یا همان بخش که در کاپ سوتین قرار می‌گیرد متر را دور برجسته‌ترین قسمت سینه قراردهید.

ویدیوی زیر راهنمای دقیق اندازه‌گیری سایز سوتین است.

با توجه به ویدیو بالا و مراحل زیر، بعد از اندازه‌گیری دقیق، اعداد بدست آمده را با جدولی که در زیر توضیحات قرار گرفته تطبیق دهید و سایز مناسب خود را بیابید.

گام اول: زیر سینه خودتان را اندازه بگیرید

1. یک سوتین مناسب که در آن احساس راحتی دارید بپوشید.
2. دقیقا مماس با خط زیرین سوتین و روی قفسه سینه متر را بچرخانید و اندازه بگیرید.
3. مطمئن شوید که متر بدون هیچ پیچیدگی دور سینه قرار گرفته است.
4. متر را نه خیلی شل و نه خیلی سفت نگه دارید.
5. این کار را مقابل آینه انجام دهید تا از صاف بودن متر مطمئن باشید.

گام دوم: کاپ سینه را اندازه بگیرید (سایز دور سینه)

1. این کار را هم باید در حالی که سوتین پوشیده‌اید انجام دهید.
2. از بزرگترین بخش سینه اندازه‌گیری را انجام دهید، کافی است متر را در جایی که نوک سینه قرار دارد بچرخانید.
3. باز هم مطمئن شوید که متر در تمام دور سینه صاف قرار گرفته و هیچ پیچ خوردگی یا کشیدگی وجود ندارد.

همچنین لازم است تاکید کنیم به نکات زیر هنگام اندازه‌گیری توجه کنید.

• دقت کنید که در اندازه‌گیری‌ها متر دور بدن پیچ نخورد.
• متر را زیاد شل یا زیاد سفت نگیرید.
• هنگام اندازه‌گیری با متر یکی از سوتین‌های معمولی خودتان را تن کنید که سایز مناسبی داشته باشد.
• به هیچ عنوان از سوتین‌هایی که برایتان کوچک هستند برای اندازه‌گیری استفاده نکنید.
• این کار را مقابل آینه انجام دهید تا از صاف بودن متر مطمئن باشید.
• برای اندازه‌گیری دقیق می‌توانید از یک نفر برای گرفتن متر کمک بگیرید.

فرق کرست و سوتین و باستر

انواع مدل سوتین را توضیح دادیم، اما تفاوت سوتین و کرست باهم چیست؟ 

اگر اول مقاله را خوانده باشید به خاطر دارید که لباس‌های قدیمی که باعث کوچک شدن کمر می‌شدند را کرست می‌نامیدند. کرست‌ها انواع مختلفی داشتند با قد کوتاه یا بلند و یا روی باسن که انواع کرست را شامل می‌شدند.

کرست‌ها به مرور در تاریخ دستخوش تغییرات می‌شدند و زمانی که انسان‌ها احساس کردند باید کمر زنان باریک‌تر به نظر برسد شروع به ساختن کرست با میله و چوب و استخوان حیوانات کردند که ایستایی کرست بهتر شود اما در مقابل این لباس‌ها برای زنان عذاب و درد زیادی به همراه داشت.

به مرور زمان بعد از اینکه تمرکز از روی باریک کردن کمر به روی نگهداری سینه‌ها رفت، سوتین‌ها به وجود آمدند.

اما هنوز هم کرست زیبایی و طرفداران خاص خودش را دارد با این تفاوت که دیگر به اجبار و با تحمل کردن درد باعث کوچک‌تر شدن کمر نمی‌شود. بلکه با جنس بهتر و پارچه‌ی نرم‌تر می‌توان از آن برای نگهداری سینه و به عنوان یک گن باریک کننده استفاده کرد.

باسترها هم شبیه به کرست‌ها هستند با این تفاوت که باستر یک لباس زیر مجلسی محسوب می‌شود که سینه‌ها را نیز به سمت بالا می‌برد.

باسترها معمولاً مثل نیم‌تنه‌های مجلسی استفاده می‌شوند و دردسترس‌تر از کرست‌ها هستند.

کرست‌ها معمولاً ساختار بندی دارند و از پشت گره می‌خورند. هر چه بند را محکم‌تر بکشید کمر خوش‌فرم‌تر و باریک‌تر می‌شود. اما باسترها معمولاً ساختار بندی ندارند و مثل سوتین‌ها با قلاب و گیره و قزن بسته می‌شوند.

جنس کرست معمولاً از پارچه کتان یا پارچه‌های سخت با ایستایی بالاست اما جنس باستر پارچه‌های نرم‌تر است.

نکاتی برای استفاده از لباس زیر و سوتین

1. سعی کنید لباس زیرهایی که در طول روز استفاده می‌کنید دارای پارچه‌ای با الیاف طبیعی باشد و در آن از الیاف مصنوعی استفاده نشده باشد. این موضوع با سلامتی پوست شما در بلند مدت رابطه مستقیم دارد.
2. برای شستشوی لباس زیر حتما از آب سرد استفاده کنید. آب گرم باعث از بین رفتن بافت پارچه و تغییر شکل و مدل لباس می‌شود.
3. در صورت امکان لباس‌های زیرتان را با دست بشویید.
4. اگر از ماشین‌لباسشویی برای شستشوی لباس‌های زیر استفاده می‌کنید حتماً آنها را در یک کیسه شستشوی مخصوص قرار دهید تا هم بافت لباس زیر آسیب نبیند و هم با لباس‌های دیگر برخورد نداشته باشد. برنامه‌ی شستشوی ماشین را هم روی لباس‌های حساس با دمای آب سرد قرار دهید.
5. توجه داشته باشید که لباس زیر یک کالای مصرفی است و عمر محدودی به دلیل مسائل بهداشتی دارد. بهتر است شورت و سوتین خود را هر ۶ ماه تا ۱ سال با لباس زیرهای جدید تعویض کنید.
6. در تمام کشورها برای تولید لباس زیر از بهترین و با کیفیت‌ترین پارچه و رنگ استفاده می‌کنند چون ارتباط مستقیم با اجزای بدن دارد. به همین دلیل قیمت این دسته از پوشاک ممکن است گاهی گران‌ باشد. هرگز به دلیل مقداری ارزان بودن و تفاوت قیمت، از سوتین و شورت‌های بی کیفیت استفاده نکنید و تا حد امکان لباس زیر را از فروشگاه‌های معتبر خریداری کنید.
7. از لباس‌های نایلونی به طور مداوم استفاده نکنید چون این الیاف باعث تعرق زیاد می‌شوند و برای پوست مناسب نیستند.
8. مهمترین نکته برای لباس زیر مناسب، سایز آن است. حتماً از لباس زیر مناسب و سایز خود استفاده کنید. نحوه گرفتن سایز سینه و اندازه سوتین را کمی بالاتر برایتان توضیح داده‌ایم.
9. سعی کنید شب‌ها بدون لباس زیر بخوابید. درآوردن سوتین در هنگام خواب از بسیاری از بیماری‌های پستان جلوگیری می‌کند.
10. قدرت لباس زیر را دست کم نگیرید. اگر اعتماد به نفس کافی ندارید یا احساس می‌کنید به چیزی برای تنوع نیاز دارید حتما از لباس زیرهای جدید و جذاب استفاده کنید تا نتیجه‌اش را ببینید. این دلیل که کسی لباس زیر را نمی‌بیند، پس از لباس‌های بی‌کیفیت و تکراری استفاده کنیم اصلاً قابل قبول نیست و به مرور زمان تاثیر مستقیم روی روحیه شما خواهد گذاشت.

یادتان باشد قبل از هر چیز و هرکس باید خودتان را دوست بدارید و به خودتان اعتماد به نفس هدیه کنید.

سوتین خوب یا سوتین بد!

حالا که در مورد انواع سوتین و کرست و تاریخچه آنها صحبت کردیم بهتر است در مورد فواید و مضرات استفاده از سوتین هم صحبت کنیم.

هر چند که روی بستن یا نبستن سوتین همواره بحث بین کارشناسان و دکتران و مدافعان حقوق زنان بوده، اما ما میخواهیم بررسی کنیم که استفاده از سوتین بهتر است یا استفاده نکردن از آن!

سوتین‌ها از دو جهت زیبایی و سلامت قابل بررسی‌اند.

هر سوتین طبق مدل‌های مختلفی که در بخش انواع مدل سوتین معرفی کردیم کاربرد و زیبایی مخصوص به خودش را دارد و پوشیدن هر سوتین در جای مخصوص خودش باعث زیباتر شدن اندام و لباس‌های دیگری که می‌پوشید خواهد شد.

از طرفی پوشیدن سوتین علاوه‌بر اینکه فرم بهتری به سینه‌ها می‌دهد و در شریط مختلف آنها را ثابت نگه‌می‌دارد، برای افرادی که سینه‌های بزرگی دارند شرایط کار روزمره را نیز آسان‌تر پیش خواهد برد.

اما اگر بخواهیم سوتین‌ها را براساس میزان تاثیرگذاری روی سلامت بررسی کنیم، بهتر است ابتدا فرض کنید یک لباس تنگ که اجزای بدنتان را تحریک می‌کند و اجازه‌ی فعالیت درست به شما نمی‌دهد را در یک مسابقه والیبال به تن کرده‌اید.

این لباس علاوه‌بر اینکه شما را کلافه خواهد کرد، اجازه شرکت در مسابقه مانند یک ورزشکار عادی را به شما نمی‌دهد و شما آزادی عمل مانند بقیه شرکت کنندگان ندارید.

همچنین بعد از مدتی باعث تنگی نفس، عدم کنترل و تمرکز، درد گرفتن عضلات، کند شدن جریان گردش خون و … می‌شود.

لباس زیر هم اگر اندازه‌ی شما نباشد و یا احساس راحتی نداشته باشد، مانند شرایط بالا هر روز باعث اذیت شدن شما می‌شود. این مشکلات به مرور زمان بیشتر نیز می‌شوند و هر چه بیشتر از لباس زیر نامناسب استفاده کنید بیشتر دچار مشکلاتی که بعدها مشخص می‌شود خواهید شد.

سوتین‌های نامناسب و غیراندازه منجر به ایجاد مشکلات جدی می‌شود.

چند دلیل که نشان دهنده‌ی اندازه نبودن سوتین شماست

• رد انداختن بند سوتین روی بدن
• بند پشت سوتین به سمت بالای کمر بیاید.
• فنر زیر سوتین روی برآمدگی سینه قرار می‌گیرد.
• بالای سینه از سوتین بیرون می‌زند.
• بند سوتین از شانه‌هایتان می‌افتد.
• سوتین روی بدنتان ثابت نمی‌ماند.

حالا چیکار کنیم سوتین بپوشیم یا نپوشیم؟

پوشیدن یا نپوشیدن سوتین یک موضوع کاملاً شخصی برای هر خانمی‌ست.

اما هیچ اجباری برای هیچکدام از این ۲ مورد نیست و شما می‌توانید طبق نیاز و شرایط شخصی خود تعیین کنید که چه زمانی نیاز به پوشیدن سوتین دارید و چه زمانی می‌توانید بدون سوتین بمانید.

قدم اول برای تصمیم‌گیری در مورد پوشیدن یا نپوشیدن سوتین، پذیرش اندام و بدن خودمان به همان صورت و دوست‌داشتن خودمان است. رسیدن به این پذیرش یعنی: من میدانم بهترین نسخه از خودم هستم اما برای پیشرفت و بهتر شدن نیز تلاش می‌کنم.

بعد از این مرحله شما می‌توانید تصمیم بگیرید که در مهمانی یا محل کار از سوتین استفاده کنید یا نه!

پس در اولین قدم خودتان را دوست بدارید و برای حال خوب خود تلاش کنید.

سوتین در خواب

تمام افرادی که سرطان سینه داشته‌اند بیشتر از ۱۲ ساعت در روز سوتین پوشیده‌اند. بنابراین حتما در هنگام خواب سوتین خود را در بیاورید زیرا پوشیدن سوتین به طور مداوم کار گردش خون در بدن را با مشکل مواجه می‌کند و اجازه‌ی تنفس به پوست را نمی‌دهد.

همچنین خوابیدن با سوتین، باعث فشردگی سینه و تجمع مایعات و عدم دفع مناسب سموم بدن می‌شود.

هنگام خوابیدن با سوتین اگر از سوتین تنگ یا فنردار استفاده می‌کنید بدن احساس راحتی نمی‌کند و موجب کاهش کیفیت خواب می‌شود.

روز جهانی بدون سوتین

۱۳ اکتبر روز جهانی بدون سوتین است که به بهانه آگاهی بخشیدن به زنان و تشویق جهت پیشگیری و غربالگری به منظور جلوگیری از سرطان پستان است.

در این روز زنان و مردان به آگاهی بیشتر از آناتومی بدن زنان، عوامل تشدید کننده‌ی احتمال ابتلا به سرطان سینه، روش‌های پیشگیری از بیماری‌های احتمالی سینه که مهم‌ترین آن سرطان سینه است دعوت می‌شوند.

البته اگر تا به امروز فکر می‌کردید که این روز در مورد ترویج فرهنگ نبستن سوتین به طور مداوم است درست فکر می‌کردید. این مورد هم شامل اون مواردی میشه که باید در موردش بیشتر حرف بزنیم.

شعار دیگر روز جهانی بدون سوتین «راحت‌ترین روز سال» هم هست. همه‌ی کسانی که از سوتین استفاده می‌کنند می‌دانند که گاهی تحمل کردن این پوشش چقدر دردناک و مشکل می‌شود.

اکثر زنان وقتی بعد از استفاده طولانی مدت از سوتین آن را باز می‌کنند احساس راحتی چند برابر و آرامش عجیبی دارند. حالا روز جهانی بدون سوتین بهانه‌ای برای کمتر پوشیدن سوتین است.

در واقع همونطور که بالاتر گفتیم بستن یا نبستن سوتین یک عمل کاملا خودآگاهانه و تصمیم شخصیه که هر خانمی طبق شرایط زندگی و بدن خودش می‌گیرد.

اما همانطور که از فواید پوشیدن و یا نپوشیدن سوتین در شرایط مختلف گفتیم و خودتان هم به آن آگاه هستید، باید این نکته را هم خاطر نشان کنیم که در مواقعی که ضرورتی ندارد به هیچ عنوان سوتین نپوشید!

به بدنتان استراحت دهید و خودتان را آزاد و رها بدانید. پیش از هر چیز خود را دوست بدارید و برای سلامتی خود ارزش قائل باشید. نبستن سوتین حداقل در مواقع غیرضروری، یکی از راه‌هایی است که به سلامت بدن خود بیشتر کمک کنید.

حالا که صحبت از روز جهانی بدون سوتین شد، بهتر است بدانید که از هر ۸ زن در جهان، یک زن به سرطان سینه دچار می‌شود و باید با این بیماری دست و پنجه نرم کند. این بیماری علاوه‌بر کشنده بودن در بعضی موارد، دیدگاه زنان نسبت به خود، اعتماد به نفسشان و توانایی شیردادن مادر به فرزند را هم تحت تاثیر قرار می‌دهد.

پس به بهانه‌ی این روز:

• حتماً روش‌های تست سلامت سینه را یاد بگیرید و انجام دهید.
• این موضوع را با اطرافیان خود خصوصاً کسانی که اطلاعات کافی در مورد سرطان سینه ندارند در میان بگذارید.
• حتماً سوتین‌های سایز دقیق و مناسب تهیه کنید.
• در مواقع غیرضروری از پوشیدن سوتین خودداری کنید.
• از پوشیدن سینه‌بندهای بی کیفیت و نامطمئن اجتناب کنید.
• ورزش کنید و سلامتی خود را اولویت زندگی‌تان قرار دهید.
• آگاهی خود را در مورد سرطان پستان بالا ببرید.

سوالات شما در مورد سوتین

بسیاری از خانم‌ها و آقایان با اینکه سوتین را می‌شناسند اما همچنان سوالاتی در این مورد دارند که برای پرسیدن آن مردد هستند. ما در این بخش مقاله با توجه به نظرسنجی از مشتریان گروچا، و بررسی سوالات احتمالی در مورد لباس زیر، به ناگفته‌های سوتین می‌پردازیم.